Coraz częstsze pojawianie się dzików w sąsiedztwie siedzib ludzkich jest następstwem urbanizacji i ekspansji człowieka. Ze względu na coraz mniejszą powierzchnię upraw dziki szukają pokarmu w innych obszarach, najczęściej żerując w przydomowych ogródkach, sadach, stwarzając problemy nawet dla mieszkańców miast, w których zbliżają się do zabudowań gospodarczych i mieszkalnych.

Dziki są dużym szkodnikiem w szczególności w okresie jesiennym i wiosennym,
a ich zachowanie spowodowane jest szczególnym upodobaniem smakowym. Najchętniej żywią się różnymi owocami leśnymi, grzybami, ziołami, krzewami i owadami. Niestety ich największymi przysmakami są warzywa takie jak marchew i ziemniaki, które rosną na polach uprawnych. Uwielbiają kukurydzę i zboża, a także spadające z drzew owoce.

Poniżej kilka informacji o zwyczajach dzikich zwierząt oraz wskazówek, jak należy prawidłowo zachowywać się podczas przypadkowego kontaktu z nimi.

JEŻELI STANIESZ "OKO W OKO" Z DZIKIM ZWIERZĘCIEM PAMIĘTAJ:

• upewnij się, że nie odcinasz zwierzęciu jedynej drogi ucieczki (gdyby tak się stało zwierzę na pewno zaatakuje)

• nie wykonuj gwałtownych ruchów, zacznij się powoli wycofywać

• nie patrz zwierzęciu w oczy (to w świecie zwierząt oznacza wyzwanie do walki)

• nie uśmiechaj się uspokajająco (pokazywanie zębów oznacza przegląd uzbrojenia i zapowiedź rychłej walki)

• bądź spokojny i nie bój się (zwierzę wyczuwa strach)

• jeżeli zwierzę ruszy bądź ruszyło już do ataku masz dwie możliwości: walkę lub ucieczkę - jeśli zdecydujesz się na walkę, możesz głośno krzyczeć i zdecydowanie ruszyć na zwierzę – może zrezygnuje, ale nie można mieć pewności.

UWAŻAJ!!! ZWIERZĘTA, KTÓRE SIĘ DZIWNIE ZACHOWUJĄ MOGĄ BYĆ CHORE NA WŚCIEKLIZNĘ!!!

PAMIĘTAJ!!! NIE WOLNO KARMIĆ DZIKÓW!!!

Zbędne, niehandlowe płody rolne oddaj leśnikom. Dokarmianie, wyrzucanie resztek pokarmów do niezabezpieczonych śmietników zachęca dziki do penetrowania zabudowań. Pozostawione w skrzynkach płody rolne, obecność pędraków i drutowców w sadzie lub trawnikach także stanowią wabik dla dzików. Ich przysmaki to kukurydza, ziarna zbóż, ziemniaki i żołędzie. Ponadto należy wykaszać ugory, zwłaszcza przy zbiornikach i ciekach wodnych. Wysokie chwasty stanowią świetne schronienie - zazwyczaj to właśnie przez tereny ugorów dziki podchodzą do siedzib ludzkich.

Dziki przeważnie nie atakują bez ostrzeżenia. Gdy wejdziesz na ich teren, ustawią się w linię i zaczną wydawać charakterystyczny dźwięk w Twoim kierunku – to dla Ciebie ostrzeżenie.

Odyniec jest bardzo niebezpieczny tylko wtedy, gdy jest zraniony (np. podczas polowania). Od końca marca do początku jesieni należy uważać na lochy pilnujące warchlaków – bywają bardzo niebezpieczne, przeczulone na punkcie bezpieczeństwa swoich małych. Jeżeli zobaczysz pasiastego prosiaczka lub usłyszysz cienkie kwiczenie – lepiej się oddal! Locha z małymi wycofa się, jeśli tylko będzie miała gdzie i kiedy.

JAK USTRZEC SIĘ PRZED DZIKAMI!!!

O ile w terenach rolniczych można się starać o odszkodowanie z tytułu strat spowodowanych przez dziki w uprawach i płodach rolnych, wchodzących w skład obwodów łowieckich, to w odniesieniu do pozostałych nieruchomości jest to bardzo trudne. Najlepszym sposobem jest w tym przypadku prewencja. Walka z dzikami nie jest łatwa. W pierwszej kolejności pamiętać należy o regularnym usuwaniu spadających z drzew owoców. Można zabezpieczać ogródki, sady i domostwa za pomocą ogrodzeń elektrycznych (tzw. „pastuchów”), odstraszaczy ultradźwiękowych, czy odblaskowych wstążek. Starą metodą jest wywieszanie na polach, czy wzdłuż granicy chronionych terenów woreczków z ludzkimi włosami umieszczonymi
w pończochach. Włosy ludzkie przesiąkają wszelkimi kosmetykami oraz – co najważniejsze – potem. Metoda ta jest skuteczna – dzik, czując zapach człowieka oddala się. Jeszcze inną metodą, aczkolwiek o podobnym schemacie działania, jest stosowanie środków chemicznych w formie cieczy, które także działają na zasadzie odstraszania zwierzyny przy pomocy mieszanek zapachowych zbliżonych do zapachu ludzkiego potu.

Zgłaszanie szkód wyrządzonych przez zwierzęta leśne:

Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego zobowiązany jest do wynagrodzenia szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny oraz przy wykonywaniu polowania. Wniosek o szacowanie szkód, w tym ustalenie wysokości odszkodowania, należy złożyć do dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego.

Dane kontaktowe dzierżawców obwodów łowieckich:

1. Obwód łowiecki Nr 139 – Koło Łowieckie Nr 7 „Knieja” w Lublinie , ul. Wieniawska 10, 20-071 Lublin, tel.: 508-919-135;
2. Obwód łowiecki Nr 140 – Koło Łowieckie Nr 8 „Łoś” w Lublinie, ul. Wieniawska 10,
   20-071 Lublin, tel.: 724-565-727;
3. Obwód łowiecki Nr 154 – Wojskowe Koło Łowieckie Nr 149 „Wiarus” w Lublinie,
   ul. Lipowa 1a, 20-020 Lublin, tel.: 601-228-783

W celu dokładnego ustalenia do którego obwodu łowieckiego należy określona działka zachęcamy do skorzystania z interaktywnej mapy obwodów łowieckich Województwa Lubelskiego znajdującej się pod adresem:

https://gis.lubelskie.pl/portal/apps/webappviewer/index.html?id=14bc14f4ef2b4fb4818d648a783fabbd

Ponadto informujemy, że za szkody wyrządzone w uprawach i płodach rolnych na obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich odszkodowania wypłaca Zarząd Województwa Lubelskiego ze środków budżetu państwa - Departament Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Urzędu Marszałkowskiego Województwa Lubelskiego w Lublinie, ul. Marii Curie - Skłodowskiej 3, 20-029 Lublin, telefon 81 44-16-532